Uzasadnienie nadania imienia Jana Pawła II Przedszkolu w Raszówce

Przedszkole w Raszówce to placówka z długoletnią tradycją. Powstanie przedszkola datuje się na 1963 rok, w tym roku obchodzi więc ono 50 rocznicę powstania.

W ciągu półwiecznej działalności, przedszkole ugruntowało bazę wychowawczą i dydaktyczną szerokiego grona absolwentów. Od 2007 roku funkcjonuje Oddział Zamiejscowy w Lubinie, który co roku skupia stu wychowanków, uczęszczających do czterech oddziałów.

Tak długoletnia działalność placówki rodzi potrzebę nadania imienia. Patron to osoba, która jest uznanym autorytetem. Osoba, która swoim życiem i działalnością przybliżała ludziom ważne wartości, jak miłość, szacunek, zaufanie. Jest to wzór do naśladowania. Każdy wychowanek powinien znać życie i działalność swojego patrona oraz identyfikować się z nim.

Taką postacią dla pracowników i wychowanków Przedszkola w Raszówce jest Jan Paweł II.

Wybór patrona nastąpił zgodnie z wdrożonymi procedurami. Po uwzględnieniu wszystkich głosów z dwóch placówek, stwierdzono, że 54% uzyskał właśnie Jan Paweł II. W związku z tym, to właśnie jego osoba została oficjalnie ogłoszona kandydatem na patrona Przedszkola.

Jan Paweł II to wielki autorytet dla wszystkich pokoleń. Osobę papieża charakteryzowały bowiem szacunek i miłość do każdego, nawet najbardziej złego człowieka. W każdym dostrzegał godność i wierzył, że wszyscy, nawet u schyłku życia, mogą wrócić na drogę prawdy i miłości.

Szczególnie jednak Papież umiłował dzieci i młodzież. Dowód na to możemy znaleźć w każdym momencie jego życia. Od zawsze był związany z najmłodszymi i młodymi ludźmi, nie tylko jako Papież, ale również jako nauczyciel, wykładowca, ksiądz i po prostu przyjaciel. Swoją wielką miłość do dzieci przejawiał w listach i orędziach. Wielką potrzebę spotkań z młodymi spełniał poprzez zapoczątkowanie w 1985 roku Światowych Dni Młodzieży, organizowanych w różnych krajach świata.

Papież z wielką żarliwością bronił prawa do życia każdego, nienarodzonego dziecka. Problematyce tej poświęcił dużą część swojego nauczania, wraz z encykliką „Evangelium Vitae.” Podkreślał, że człowiek jest pierwszą i główną drogą Kościoła, a dziecko „drogą wyjątkową.”

Był wrażliwy na krzywdę, jaka dzieje się najmłodszym, bezbronnym dzieciom, potrzebującym miłości i opieki. Zatrzymywał się przy nich, brał w ramiona, błogosławił, zawsze obdarzał ciepłym słowem.

Ze względu na jego wrażliwość w stosunku do dzieci, szlachetne cechy charakteru i olbrzymi autorytet, można stwierdzić, że wybór Jana Pawła II, jako oficjalnego kandydata na patrona Przedszkola, jest dla placówki olbrzymim zaszczytem.

Należy tu nadmienić, że Przedszkole w Raszówce wraz z Oddziałem Zamiejscowym w Lubnie od wielu lat poświęcają wiele uwagi życiu i działalności Papieża.

Corocznie, 18 maja pracownicy wraz z wychowankami upamiętniają rocznicę urodzin Papieża, poprzez składanie kwiatów i przygotowanych serc pod pomnikiem w Lubinie i pod kapliczką przy Kościele w Raszówce. W ten sam sposób upamiętniany jest 16 października – dzień wyboru Kardynała Karola Wojtyły na Papieża oraz 2 kwietnia – dzień śmierci.

3 kwietnia – w dniu po śmierci Papieża cała społeczność Przedszkola udała się ze zniczami pod kapliczkę przy Kościele w Raszówce, aby oddać cześć największemu Polakowi w historii. Równie uroczyście obchodzony jest Dzień Papieski, który w 2012 roku obchodziliśmy 14 października. Tematem w ubiegłym roku był „Jan Paweł II – Papież rodziny”. Tego dnia nauczyciele poświęcili dużo czasu na rozmowy o roli rodziny w życiu dziecka. Najstarsze grupy zapaliły znicze i złożyły kwiaty pod pomnikiem Papieża w Lubinie i przy kościele w Raszówce.

22 października 2012 roku, w dniu beatyfikacji Ojca Świętego w Przedszkolach wywieszona została flaga papieska oraz gazetka informacyjna na korytarzu. Dzieci upamiętniły to ważne wydarzenie złożeniem kwiatów i zapaleniem zniczy.

Innymi działaniami, przybliżającymi życie i działalność Papieża, które podejmowało Przedszkole w roku szkolnym 2011/2012, było prowadzenie rocznej tematyki zajęć z zakresu edukacji patriotyczno-regionalnej. W tym roku nauczyciele wiele uwagi poświęcili sławnym Polakom, a w szczególności Janowi Pawłowi II. W tym czasie Przedszkole wzięło udział w ogólnopolskim konkursie plastycznym „Jan Paweł II w oczach dziecka.”

2013 rok ogłoszony został Rokiem Rodziny, która w nauczaniu Papieża pełniła istotną rolę. Dlatego szczególnie cenne dla Przedszkola jest nadanie imienia Jana Pawła II w tym właśnie roku.

Należy tu nadmienić, że uroczystość związana z nadaniem imienia i odsłonięcie tablicy pamiątkowej poświęconej Janowi Pawłowi II odbędzie się w rocznicę jego urodzin, czyli 18 maja 2013 roku.

 

ŻYCIE I DZIAŁALNOŚĆ JANA PAWŁA II

Karol Józef Wojtyła urodził się 18 maja 1920 r. w Wadowicach, niewielkim miasteczku nieopodal Krakowa, jako drugi syn Emilii i Karola Wojtyłów. Został ochrzczony w kościele parafialnym 20 czerwca 1920 r. przez ks. Franciszka Żaka, kapelana wojskowego. Rodzice nadali imię Karolowi na cześć ostatniego cesarza Austrii, Karola Habsburga.

 15 września 1926 r. rozpoczął naukę w męskiej Szkole Podstawowej im. Marcina Wadowity w Wadowicach. Był zdyscyplinowanym, bardzo zdolnym, bystrym i pilnym uczniem. 

We wrześniu 1930 r. rozpoczął naukę w I Państwowym Gimnazjum Męskim im. Marcina Wadowity w Wadowicach. Odkrył wówczas „szczególne zamiłowanie” do lekcji języka polskiego, a zwłaszcza do języka – słowa, ich znaczeń i ich brzmień. To rozbudziło w nim zainteresowanie poezją i teatrem.

3 maja 1938 r. Karol przyjął sakramentbierzmowania wybierając jako swego patrona         św. Huberta. Jego świadkiem był ojciec przyjaciela, p. Siłkowski. Kilka dni później,       bo 14 maja 1939 r. Karol zdał egzamin dojrzałości. Latem wraz z ojcem przeprowadził się do Krakowa.

Po maturze, Karol rozpoczął studia z filologii polskiej na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Ukończył tylko pierwszy rok. 6 listopada 1939 r. Niemcy zlikwidowali Uniwersytet wywożąc jego profesorów do obozu koncentracyjnego                   w Sachsenhausen.

Karol powoli odkrywał w sobie powołanie do życia zakonnego. Dwukrotnie usiłował wstąpić do zakonu karmelitańskiego. Pierwszy raz okazało się to niemożliwe, gdyż w czasie niemieckiej okupacji z zakładu pracy nie można było zwolnić człowieka młodego i zdrowego. Poza tym nowicjat w Czernej był zamknięty. Czas obłóczyn Karola został więc odłożony na czas powojenny. Karol podjął zatem decyzję wstąpienia do podziemnego Krakowskiego Seminarium Duchownego. Miało to miejsce jesienią 1942 r. Rozpoczął studia z filozofii         i teologii, które po odzyskaniu przez Polskę niepodległości kontynuował na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Ówczesnym krakowskim arcybiskupem, a jednocześnie i przywódcą duchowym Polaków walczących z niemiecką i radziecką okupacją pod nieobecność prymasa Augusta Hlonda, był ks. Adam Sapieha. Zajął się on młodym Karolem Wojtyłą, widząc w nim dobrze zapowiadającego się duchownego.

1 listopada 1946 r. właśnie z jego rąk Wojtyła przyjął kapłańskie święcenia. Wyjechał później na studia teologiczne do Rzymu, po czym po dwóch latach wrócił do kraju. Został wikarym w Niegowici i potem w parafii Św. Floriana w Krakowie. To właśnie podczas pracy w tej parafii, zaczął się angażować w ruch duszpasterstwa akademickiego. Ze swoimi studentami organizował wędrówki w góry, przekazując im w czasie tych wypraw prawdy wiary, naukę Kościoła, zachęcając do życia zgodnie z nią. Rozwijał swoje talenty pisarskie, ale także i naukowe,  bowiem rozpoczął wykładać na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (tu ponad 20 lat kierował Katedrą Etyki).

W 1958 r. został biskupem. W latach 1963 – 1965 obradował II Sobór Watykański. Biskup Karol Wojtyła wziął aktywny udział w jego pracach. Wniósł on ogromny wkład       w powstanie wielu dokumentów soborowych. W 1963 r. został metropolitą krakowskim, cztery lata później kardynałem. W październiku 1978 r., po śmierci papieża Jana Pawła I, wyjechał do Rzymu na jego pogrzeb i mające się odbyć konklawe. Wyniku wyboru kardynałów nikt nie mógł przewidzieć.

16 października 1978 r. nad dachem Kaplicy Sykstyńskiej pojawił się biały dym, znak że został wybrany nowy papież. Z balkonu Bazyliki rozległy się słowa: Habemus papam! Kardynałowie wybrali na następcę Świętego Piotra Polaka, Karola Wojtyłę, który przyjął imię Jana Pawła II. Papież swój pontyfikat zaczął dość niekonwencjonalnie: „Nie wiem czy potrafię się wyrażać jasno w waszym … naszym języku włoskim, więc jeśli się pomylę to mnie poprawcie.” Tymi słowami wywołał wielki entuzjazm tłumów zgromadzonych przed Bazyliką.

Jan Paweł II był pierwszym papieżem Słowianinem i od ponad czterystu lat pierwszym, który nie był Włochem. Jego pontyfikat był jednym z najdłuższych w historii, a trwał 27 lat. Jan Paweł II zmarł 2 kwietnia 2005 r. W czasie swojego pontyfikatu odbył 102 pielgrzymki (w tym 7 oficjalnych i 1 nieoficjalną do Polski), spotykał się w najwyższymi ówczesnymi głowami państw świata. Wydał 13 encyklik, 12 adhortacji apostolskich, 10 konstytucji, 37 listów apostolskich, ale także Nowy Kodeks Prawa Kanonicznego, Katechizm Kościoła Katolickiego. Ogłosił błogosławionymi 1267 osób, a ponad 450 kanonizował.

Sam został beatyfikowany 22 października 2012 roku.

Słowa Jana Pawła II o rodzinie i dzieciach

„Rodzina jest powołana również do wychowania swoich dzieci. Pierwszym miejscem, gdzie rozpoczyna się proces wychowawczy młodego człowieka, jest dom rodzinny. Każde dziecko ma naturalne i niezbywalne prawo do posiadania własnej rodziny: rodziców i rodzeństwa, wśród których rozpoznaje, że jest osobą potrzebującą uczucia miłości i że tym uczuciem może obdarzyć sam innych. Zawsze niech będzie dla was przykładem Święta Rodzina Nazaretańska, w której wzrastał Chrystus przy Matce Maryi i przy opiekunie Józefie. Ponieważ rodzice dają życie swoim dzieciom, dlatego przysługuje im prawo do tego, by byli uznani za pierwszych i głównych ich wychowawców. Oni też mają obowiązek stworzenia takiej atmosfery rodzinnej, przepojonej miłością i szacunkiem dla Boga i ludzi, która by sprzyjała osobistemu i społecznemu wychowaniu dzieci. Jakże wielką rolę ma tu do spełnienia matka. Dzięki szczególnie głębokiej więzi, jaka łączy ją z dzieckiem, może skutecznie zbliżać je do Chrystusa i do Kościoła. Zawsze jednak oczekuje na pomoc swego męża – ojca rodziny.” Homilia wygłoszona podczas Mszy św. w Łowiczu, 14 czerwca 1999 r.

„Dzisiaj jest Dzień Dziecka. Pragnąłbym ucałować każde dziecko wrocławskie, dziecko polskie i na całym świecie. Szczególnie te, które są opuszczone, te, które cierpią brak serca ze strony środowiska, w którym żyją, te, które są niechciane. W tym dniu życzę, aby wszystkie dzieci na świecie cieszyły się radością i miłością im należną, a tak bardzo dla nich upragnioną przez Boga samego.” Pozdrowienie końcowe po Mszy św., 1 czerwca 1997 r., Wrocław

„Dzieci są nadzieją, która rozkwita wciąż na nowo, projektem, który nieustannie się urzeczywistnia, przyszłością, która pozostaje zawsze otwarta.”

„Rodzina jest pierwszą i podstawową szkołą miłości społecznej. Musi być na tyle silna Bogiem, czyli miłością wzajemną wszystkich, którzy ją tworzą, że potrafi pozostać ostoją człowieka wśród niszczycielskich prądów i bolesnych doświadczeń.”

Jan Paweł II pozostawił po sobie olbrzymi dorobek, w postaci encyklik, orędzi, listów, homilii. Pozostawił coś najcenniejszego – pedagogikę człowieczeństwa. Stosując się do jego nauczania, traktując rodzinę i dzieci z taką powagą, z jaką On to czynił, dając dzieciom miłość i szacunek i stwarzając warunki do obdarzania nimi innych ludzi, sprawimy że wyrosną na mądrych, szlachetnych, dobrych i kochających ludzi.

Ojciec Święty to postać godna naśladowania. Jego życie, działalność, umiłowanie najmłodszych, wrażliwość na ich krzywdę, poświęcenie ogromnej części swojego nauczania rodzinie, jako fundamentowi wychowania, sprawia, że zasługuje on na miano patrona Przedszkola w Raszówce.